Znani Niemcy

Johan Gutenberg

Choć nazywany jest wynalazcą druku,w rzeczywistości wynalazł pierwszą w historii metodę wykorzystania ruchomych czcionek i prasy drukarskiej, która pozwalała szybko i bezbłędnie drukować rozmaite teksty. Do czasów Gutenberga więszkość książek przepisywano ręcznie, a nieliczne odbijano na zasadzie drzeworytów - w efekcie książki należały do rzadkości i były drogie. Jego najbardziej znane dzieło to tzw. Biblia Gutenberga, która powstała w 1454 r., a wydrukowano jej 300 egzemplarzy. Wynalazek Gutenberga żyjącego w latach 1400-1468 możemy uznać za kluczowy czynnik, który zapoczątkował rewolucyjne osiągnięcia czasów nowożytnych.

Albrecht Dürer

Malarz i grafik epoki renesansu, człowiek niezwykle wykształcony, znawca wielu dziedzin od matematyki po literaturę. Żył w latach 1471-1528. Był jednym z osiemnaściorga dzieci norymberskiego złotnika, z których tylko trójka dożyła dojrzałego wieku (w tym sam malarz - zmarł mając 56 lat). Swój talent ujawnił bardzo wcześnie - malując w wieku 13 lat znakomity autoportret. Poza akwarelą zajmował się także drzeworytem - uznawany jest za prawdziwego mistrza tej techniki.

Jan Sebastian Bach

Ten niemiecki kompozytor za życia nie zyskał zbyt wielkiej sławy, a po jego śmierci przez 50 lat był niemal zapomniany. Dziś uznajemy go za jednego z trzech największych kompozytorów w historii. Urodził się w 1685 r. Wychowywał się w utalentowanej muzycznie rodzinie - muzyki uczył go ojciec, a także starszy brat. Rodzice jego zmarli, gdy był jeszcze dzieckiem. Był m.in. organistą w kościele (miał wtedy 17 lat) i koncertmistrzem na dworze księcia Weimaru. Miał dwadzieścioro dzieci (był dwukrotnie żonaty). Zmarł w 1750 r. przeżywszy 65 lat.

Johann Wolfgang von Goethe

Goethe to jeden z najwybitniejszych poetów niemieckich najczęściej kojarzony z dramatem "Faust" i powieścią "Cierpienia młodego Wertera". Znany był także w skali światowej jako dramaturg, prozaik i uczony. Od 1775 r. aż do śmierci mieszkał w Weimarze, gdzie pełnił różne funkcje na dworze księcia sasko-weimarskiego, kierował teatrem i innymi instytucjami oświatowo-kulturalnymi księstwa. Urodzony w 1749r. przeżył 82 lata - zmarł w całkowitym osamotnieniu, po śmierci żony i jedynego syna.

Ludwig van Beethoven

Talent do muzyki Beethoven odziedziczył po ojcu i dziadku, którzy byli zawodowymi muzykami. Wiele łączyło go z Wiedniem - ówczesną muzyczną stolicą świata. Tam poznał Mozarta (choć znał go krótko) i pozyskał wpływowych przyjaciół. Tam zasłynął jako modny pianista i nauczyciel muzyki. Gdy miał 26 lat, zaczął tracić słuch - z roku na rok słyszał coraz gorzej. Trudno było mu pogodzić się z tym faktem, przez pewien czas myślał nawet o samobójstwie. W wieku lat 50 stracił słuch zupełnie. Nie przestał jednak komponować. Zmarł w 1827 r., miał 56 lat. Obecnie uważany jest za największego kompozytora w dziejach.

Felix Mendelssohn

Ten sławny kompozytor i dyrygent (ur. 1809r.) swój pierwszy publiczny koncert dał mając 9 lat. Studiował kompozycję i teorię muzyki w Berlinie. Przystojny, inteligentny, wszechstronnie wykształcony, wywodzący się z zamożnej rodziny - szczęście nie opuszczało go do końca życia. Niestety, zmarł w 1847 r. przeżywszy zaledwie 38 lat. Był jednym z najpopularniejszych kompozytorów ówczesnej Anglii i Niemiec. Obecnie za najbardziej popularny utwór Mendelssohna możemy uznać grany na ślubach Marsz Weselny ze "Snu nocy letniej".

Friedrich Nietzsche

TTen niemiecki filozof polskiego pochodzenia żył w latach 1844-1900. Jego ekstremalne poglądy były przyczyną odizolowania go od głównego nurtu filozoficznego tamtych czasów. Stworzył oryginalną doktrynę filozoficzną, której cechami są: witalizm, poznawczy i etyczny relatywizm oraz wrogi stosunek do chrześcijaństwa i kultury mieszczańskiej. Na twórczość Nietzschego miał początkowo wpływ kompozytor Ryszard Wagner, później jednak filozof odrzucił jego muzykę, podobnie jak większość ówczesnej kultury niemieckiej. Filozofię Nietzschego zakładającą nierówność ludzi (jest on m.in. twórcą pojęcia nadczłowieka) wypaczyli naziści usprawiedliwiając nią swoje rasistowskie czyny.

Wilhelm Röntgen

Pierwszy laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki (1901 r.), sławny niemiecki fizyk, odkrywca promieni X. Jego odkrycie z 1895r. poprzedzone było wieloletnią pracą: po zdobyciu doktoratu przez 19 lat pracował na kilku niemieckich uniwersytetach zyskując sobie opinię doskonałego naukowca. Najbardziej znanym zastosowaniem promieni X jest rentgenoskopia wykorzystywana w diagnostyce lekarskiej i dentystycznej, ponadto promienie te stosuje się w radioterapii - do hamowania rozwoju i niszczenia nowotworów złośliwych. Röntgen zmarł w Monachium w 1923 r. przeżywszy 77 lat.